In het project Haarlem: Future Faces worden de verhalen van jonge Haarlemmers belicht die de toekomst van de stad vormgeven. Wat zijn de frisse perspectieven van deze nieuwe generatie, en hoe zien zij de culturele scene van Haarlem? Op welke plekken vinden jongeren hun vermaak, en waar kan de stad nog verbeteren? Door middel van gesprekken en portretten worden de mensen die de cultuur van morgen vormgeven in de spotlight gezet. Welke inzichten delen ze over hun persoonlijke ervaringen, en welke richting hopen ze dat Haarlem zal inslaan?
“Met Fuck The Cistem wil ik een omgeving creëren waarin de binaire norm er niet toe doet. Alles mag, alles kan.”
Dit keer spreken we met Myles, een bekend gezicht in het Haarlemse culturele landschap. We ontmoeten elkaar in het Patronaat, de plek waar hij al drie jaar met veel plezier werkt en waar hij zich steeds verder heeft ontwikkeld binnen verschillende rollen. “Patronaat vind ik geweldig; het voelt echt als een tweede thuis,” zegt hen. “Ik kan hier mezelf zijn”.
En dat Myles een perfecte match is met het Patronaat, is geen verrassing. Hij heeft een grote voorliefde voor het nachtleven. “Werken achter de bar is het leukste dat er bestaat. Vooral het sociale aspect vind ik fijn,” vertelt Myles. Maar hun werk beperkt zich allang niet meer tot de bar; sinds een paar jaar is hij actief in verschillende organisatorische functies. Zo organiseert hij de aankomende editie van de Rob Acda Awards en is hij de drijvende kracht achter het terugkerende queerfeest Fuck The Cistem in Club 3. Met Fuck The Cistem heeft Myles een duidelijke missie: “We leven in een systeem waarin alles draait om de binaire norm man/vrouw. Ook in het uitgaansleven kom je die constante druk tegen. Ik wil een omgeving creëren waarin die normen er niet toe doen. Alles mag, alles kan,” legt hij uit. Lange tijd voelde Myles dat het uitgaansleven niet echt aansloot op zijn eigen wensen, dus besloot hen er zelf iets aan te gaan doen. “Soms moet je gewoon brutaal zijn,” zegt hij met een glimlach.
Hoewel Haarlem Myles veel kansen biedt, ziet hij ook een uitdaging. “Haarlem is een prachtige stad. Ik voel me hier erg fijn en gelukkig is iedereen hier relatief ruimdenkend. Ik vind de meeste mensen soms wel erg braaf. Veel Haarlemmers kleuren graag binnen de lijntjes,” merkt hij op. Met evenementen als Fuck The Cistem wil Myles de stad een beetje opfrissen en een rauwer randje geven. “Ik zoek graag de grenzen op, en ik ben heel blij dat Patronaat me daar nu de ruimte voor biedt.” Die rauwheid vindt Myles gelukkig ook op andere plekken in de stad. “Het Slachthuis kan bijvoorbeeld zo’n heerlijke grauwe sfeer hebben,” zegt hij. Zulke plekken voelen voor Myles als een bevrijding in een stad die soms wat braaf kan aanvoelen. Maar dat contrast, zegt hij, maakt het juist interessant.
Myles merkt bovendien dat het Haarlemse uitgaansleven aan het veranderen is. “Er duiken steeds meer originele initiatieven op, zoals het queercafé Lavender en de Haarlem Pride. Het werd tijd dat queer mensen de ruimte innemen om zichzelf te zijn,” zegt hij. Voor Myles is het uitgaansleven meer dan alleen entertainment; het is een manier om gemeenschappen te vormen en een stem te geven aan mensen die vaak over het hoofd worden gezien. Dit klinkt als hoopvolle toekomstmuziek. Myles is hier dan ook zeer tevreden; “ik zie mezelf niet heel snel weggaan uit deze stad”.
Met hun werk voor Fuck the Cistem en de Rob Acda Awards timmert Myles stevig aan de weg in het Haarlemse nachtleven. Maar hun ambities reiken verder. “Ik zou me denk ik heel goed voelen in de rol van programmeur. Maar eerst moet ik echt mijn studie Cultuurwetenschappen afronden,” zegt hen lachend. Voor Myles ligt de toekomst in het organiseren van inclusieve evenementen die zowel uitdagen als een gevoel van thuiskomen bieden.
Ben jij een jonge, enthousiaste Haarlemmer en wil jij ook je verhaal doen bij Haarlem Future Faces? Of wil jij graag samen met STAD een project doen om Haarlem weer een stukje leuker te maken? Stuur een mail naar danielle@stad-haarlem.nl
