In het project Haarlem: Future Faces worden de verhalen van jonge Haarlemmers belicht die de toekomst van de stad vormgeven. Wat zijn de frisse perspectieven van deze nieuwe generatie, en hoe zien zij de culturele scene van Haarlem? Op welke plekken vinden jongeren tegenwoordig hun vermaak, en waar kan de stad nog verbeteren? Door middel van gesprekken en portretten worden de mensen die de cultuur van morgen vormgeven in de spotlight gezet. Welke inzichten delen ze over hun persoonlijke ervaringen, en welke richting hopen ze dat Haarlem zal inslaan?
“Wat haarlem nodig heeft is verbinding. Als we deze stad een kunstzinnigere plek willen maken, dan moeten we dat samen doen!”
We spreken af bij Native, een lief cafeetje in het hart van de Vijfhoek. Léna, een 20-jarige Haarlemmer met Franse roots, is een woordkunstenares. Ze schrijft veel en draagt haar werk ook voor, onder andere via het programma Lettertypes en Poetry Circle. Voor Léna is woordkunst een manier voor haar om haar gedachten en observaties te delen. Ze vertelt dat ze voorheen zelf ook heeft gewerkt bij verschillende Haarlemse cafeetjes, maar dat jobhoppen nu voorbij is. “Ik werk nu al een hele tijd bij Dakkas, een hele fijne plek met prachtige mensen. Dit is de eerste keer dat ik meerdere jaren ergens werk. Het is af en toe best aanpoten, maar ik vind het heerlijk.” Haar werk combineert ze met haar rol als redacteur bij De Optimist, een digitaal cultureel magazine, waar ze anderen begeleidt in het maken van teksten, vaak gericht op woordkunst.
Léna’s dagen zijn goed gevuld. Naast haar werk volgt ze een studie filosofie in Leiden. Afgelopen semester bracht ze voor diezelfde studie een half jaar door in Gent, een stad die haar hart heeft gestolen. “Fantastische stad, ik ben er heel graag.” Leren op de universiteit vindt ze inspirerend. “Ik hou ervan om analytisch bezig te zijn,” vertelt ze. Haar favoriete tak is het existentialisme, waarin ze het abstracte denken kan toepassen, iets dat ze ook graag toepast in haar woordkunst. Ze geeft echter toe dat dit soms een valkuil is: “Soms blijf ik te abstract, en zou ik meer concreet kunnen schrijven, om woorden niet uit de weg te gaan”.
Lezen en schrijven zijn een centraal punt in Léna’s leven. “Ik heb altijd wel een boekje bij me. Ik lees overal en ik schrijf overal.” In de zomer is ze vaak te vinden bij de bolwerken of op het strand, waar ze zich laat inspireren door de omgeving. Haar favoriete boekenwinkels zijn De Vries en Huijsing, maar ze koopt het liefst tweedehands boeken. “Die hebben zoveel meer karakter. En bovendien is het gewoon zonde om boeken niet te hergebruiken”.
Haar studie in Leiden waardeert ze vanwege het diverse vakkenaanbod, maar de stad zelf voelt minder als thuis. Haarlem daarentegen blijft haar rustpunt. “Het is fijn om thuis te komen en te denken: poeh, de rust overvalt me.” Tegelijkertijd merkt ze op dat Haarlem, ondanks zijn charme, soms een uitdaging vormt voor jonge kunstenaars. “Alle jongeren die hier iets willen, moeten een balans vinden. Er zijn geen eindeloze mensen en animo.” Ze zou graag zien dat er meer initiatieven ontstaan om jong talent te ondersteunen en verbinden.
Hoewel Léna op verschillende plekken in Haarlem heeft gewoond, woont ze nu al drie jaar op zichzelf. Ze waardeert haar zelfstandigheid enorm: “Ik wilde gewoon heel graag iets voor mezelf. Ik ben heel erg gesteld op mijn eigen ruimte. En ik ben heel blij dat ik die ruimte heb kunnen vinden in deze mooie stad.” Léna vindt Haarlem bovendien een erg veilige plek. “We moeten niet onderschatten hoe fijn het is dat je hier als vrouw ’s nachts alleen over straat kunt.” Deze onderwerpen verwerkt ze steeds vaker in haar poëzie, waarin ze ook reflecteert op vrouwenrechten wereldwijd. Ze schrijft met een scherp oog voor maatschappelijke thema’s. “Daarnaast moeten we niet vergeten dat er nog veel moet gebeuren, maar we hebben ook al een lange weg afgelegd.” Léna vertelt dat ze wilt schrijven met urgentie, woorden die brullen en schreeuwen. “Woordkunst is de enige kunstvorm waarbij je je hoofd en hart direct op tafel legt.” Het voordragen van haar werk voegt daar nog een extra laag kwetsbaarheid aan toe, zegt Léna.
Léna’s werk kenmerkt zich door het negeren van conventies. Absurdistische elementen zijn een vast onderdeel van haar poëzie. Zo schreef ze een gedicht over een half-grasspriet, half-man. “Dat is een heel gek gedicht, maar er zit wel heel veel achter. En dat vind ik interessant.” Door te experimenteren met vorm en inhoud weet ze haar publiek steeds te verrassen.
Voor de toekomst hoopt Léna op meer verbinding binnen de kunstscene van Haarlem. “Als we Haarlem een nog kunstzinnigere plek willen maken, dan moeten we dat samen doen. Dat klinkt misschien zweverig, maar het is belangrijk om positiviteit vast te houden.” Ze droomt van een stad waar jonge kunstenaars samenwerken en nieuwe ideeën tot leven brengen. “Samen kunnen we Haarlem laten bloeien als een stad waar kunst en cultuur centraal staan. Alleen op een eilandje lukt dat niet”
Ben jij een jonge, enthousiaste Haarlemmer en wil jij ook je verhaal doen bij Haarlem Future Faces? Of wil jij graag samen met STAD een project doen om Haarlem weer een stukje leuker te maken? Stuur een mail naar danielle@stad-haarlem.nl
